چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی

من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم

                                   تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی

خواهم که ترا در بر بنشانم و بنشینم

                                   تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی

ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی

                                   من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی

در سینه سوزانم مستوری و مهجوری

                                   در دیده بیدارم پیدایی و پنهانی

من زمزمه عودم تو زمزمه پردازی

                                   من سلسله موجم تو سلسله جنبانی

از آتش سودایت دارم من و دارد دل

                                   داغی که نمی بینی دردی که نمی دانی

دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپارم

                                   کام از تو و تاب از من نستانم و بستانی

ای چشم رهی سویت کو چشم رهی جویت ؟

                                   روی از من سر گردان شاید که نگردانی

رهی معیری